در حالی که داش‌کم‌ها به عنوان راهی برای محافظت در برابر تحریف حقایق محبوبیت پیدا می‌کنند، آنها همچنین نگرش‌های منفی را برای نگرانی‌های حفظ حریم خصوصی جذب می‌کنند.این امر نیز در قوانین کشورهای مختلف به روش های مختلف و متناقض منعکس شده است:
آنها در بسیاری از مناطق آسیا، اروپا به ویژه در بریتانیا، فرانسه و روسیه محبوب هستند، جایی که به صراحت توسط مقررات صادر شده توسط وزارت کشور، استرالیا و ایالات متحده در سال 2009 مجاز هستند.
اتریش استفاده از آنها را ممنوع می کند اگر هدف اصلی نظارت باشد، که ممکن است تا 25000 یورو جریمه داشته باشد.استفاده های دیگر قانونی هستند، اگرچه ایجاد تمایز ممکن است دشوار باشد.
در سوئیس، استفاده از آنها در فضای عمومی به شدت ممنوع است زیرا ممکن است با اصول حفاظت از داده ها مغایرت داشته باشد.
در آلمان، در حالی که دوربین‌های کوچک برای استفاده شخصی در وسایل نقلیه مجاز هستند، ارسال فیلم از آنها در سایت‌های رسانه‌های اجتماعی نقض حریم خصوصی تلقی می‌شود و بنابراین اگر اطلاعات شخصی در فیلم محو نشود، ممنوع است.در سال 2018، دادگاه فدرال دادگستری حکم داد که اگرچه ثبت دائمی رویدادهای ترافیکی بر اساس قانون ملی حفاظت از داده ها غیرقابل قبول است، اما ضبط های انجام شده ممکن است پس از بررسی دقیق منافع درگیر، به عنوان مدرک در دادرسی مدنی استفاده شوند.می توان فرض کرد که این رویه موردی نیز تحت قانون اساسی جدید حفاظت از داده های اروپا اعمال خواهد شد.
در لوکزامبورگ، داشتن داش‌کم غیرقانونی نیست، اما استفاده از آن برای گرفتن فیلم یا تصاویر ثابت در مکان‌های عمومی که شامل خودرو در جاده‌های عمومی است، غیرقانونی است.ضبط با استفاده از داش‌کم ممکن است منجر به جریمه یا حبس شود.
در استرالیا، ضبط در جاده های عمومی تا زمانی مجاز است که ضبط به حریم خصوصی شخصی فرد به نحوی که ممکن است در دادگاه نامناسب تلقی شود، نقض نشود.
در ایالات متحده، در سطح فدرال، ضبط ویدئویی از رویدادهای عمومی تحت قانون متمم اول محافظت می شود.فیلمبرداری از رویدادهای غیر عمومی و مسائل مربوط به فیلمبرداری، از جمله ضبط صدا و موارد مربوط به زمان روز، محل برگزاری، نحوه ضبط، نگرانی‌های مربوط به حریم خصوصی، پیامدهای مربوط به موارد تخلف در حرکت وسایل نقلیه موتوری مانند مسدود شدن نمای شیشه جلو، در سطح ایالتی رسیدگی می شود.
به عنوان مثال، در ایالت مریلند، ضبط صدای کسی بدون رضایت او غیرقانونی است، اما اگر طرفی که رضایت نمی دهد انتظار منطقی از حریم خصوصی در رابطه با مکالمه نداشته باشد، ضبط بدون رضایت طرف مقابل قانونی است. که در حال ضبط است.
در ایالت های دیگر، از جمله ایلینوی و ماساچوست، هیچ انتظار منطقی از بند حفظ حریم خصوصی وجود ندارد و در چنین ایالت هایی، شخصی که ضبط را انجام می دهد همیشه قانون را نقض می کند.
در ایلینوی، قانونی به تصویب رسید که ضبط افسران مجری قانون را حتی در حین انجام وظایف رسمی دولتی غیرقانونی می‌دانست.زمانی که در دسامبر 2014، فرماندار وقت پت کوین، اصلاحیه ای را امضا کرد که قانون را به ضبط مخفیانه مکالمات خصوصی و ارتباطات الکترونیکی محدود می کند، لغو شد.
در روسیه هیچ قانونی وجود ندارد که ضبط کننده ها را مجاز یا ممنوع کند.دادگاه‌ها تقریباً همیشه از ضبط‌کننده ویدئویی متصل به تجزیه و تحلیل تصادف به‌عنوان مدرکی دال بر گناهکار یا بی‌گناهی راننده استفاده می‌کنند.
در رومانی، دوربین‌های داش‌کم مجاز هستند و به‌طور گسترده توسط رانندگان و صاحبان خودرو استفاده می‌شود، اگرچه در صورت وقوع یک رویداد (مانند تصادف)، ضبط ممکن است کاربرد کمی داشته باشد (یا اصلاً فایده‌ای نداشته باشد)، چه برای تعیین علل تصادفات. یا در دادگاه، به ندرت به عنوان مدرک پذیرفته می شوند.گاهی اوقات ممکن است حضور آنها به عنوان یک تخلف شخصی برای دیگران تلقی شود، اما هیچ قانونی در رومانی استفاده از آنها را تا زمانی که در داخل وسیله نقلیه هستند یا اگر خودرو مجهز به دوربین داشبور باشد، ممنوع نمی کند.
زمان ارسال: مه-05-2023